سوره عبس

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ

1

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ چهره درهم كشيد و روى برتافت،


أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

2

(بخاطر) اينكه نابينا به سراغ او آمد.


وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

3

و چه چيز تو را آگاه مى‌كند؟ شايد او رشد يابد [و پاك شود]،


أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

4

يا متذكر گردد پس يادآورى او را سود بخشد.


أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

5

اما كسى كه توانگرى نمايد،



قاری